Miód z mniszka lekarskiego jest jednym z pierwszych miodów w roku kalendarzowym. Chociaż nie jest on zbyt popularny, to jeden z najzdrowszych rodzajów miodu. Posiada aksamitną, delikatną konsystencję, żółty lub jasnobrązowy kolor przechodzący z czasem w kierunku bursztynowego, jego smak jest wyraźnie słodki a zapach ostry z nutą amoniaku.

Mniszek lekarski – działanie prozdrowotne miodu

Miód z mniszka lekarskiego ma wysoką zawartość witaminy C i B2, licznych związków mineralnych oraz antyoksydantów, karotenoidów i lecytyny. Charakteryzuje go również najniższa kwasowość ogólna w odniesieniu do miodów pozyskiwanych w Europie Środkowej. Miód z mniszka ma właściwości rozrzedzające wydzielinę oraz właściwości wykrztuśne. Stosowany w przypadku kaszlu suchego nawilża śluzówkę, przez co hamuje odkasływanie. Może być wykorzystywany wspomagająco w leczeniu zaparć, zgagi oraz wspomaganiu pracy układu trawienia.

Mniszek lekarski – jak przygotować miód?

Miód z mniszka lekarskiego zbierany jest z reguły na przełomie kwietnia i maja oraz sierpnia i września. Jest trudno dostępny, ponieważ często pszczoły wykorzystują go jako swoje pożywienie. Wydajność miodowa rośliny wynosi około 20 kg z hektara uprawy, a wydajność pyłkowa może sięgać 260 kg pyłku z hektara.

Mniszek lekarski – uprawa i pielęgnacja

Mniszek lekarski preferuje gleby żyzne, próchnicze i dobrze napowietrzone. Radzi sobie zarówno na stanowiskach o wysokim nasłonecznieniu, jak i częściowo zacienionych. Czas siewu mniszka to okres od początku marca do końca maja oraz od września do października. W pierwszym roku uprawy nie wymaga dodatkowego nawożenia, w kolejnym zastosować można dodatek kompostu.